BLOG

Eerste studiedag

Iets waar ik vrij goed in ben, maar niet op mijn CV heb staan, is het maken van grootse plannen, daarover in groot detail door te fantaseren, om er daarna vervolgens niets mee te doen. Ongeremd door enige ervaring, en onvermoeid door enige concrete actie, stel ik me dan voor hoe het is om een succesvolle landschapsarchitect te zijn. Iedereen herkent mijn ontwerpen, van New York tot Beijing staan opdrachtgevers in de rij, en mijn team wint de ene na de andere prijs. Maar zover komt het nooit.

Het voelde dan ook wat onwennig om daadwerkelijk de eerste stap te zetten richting werken als landschapsarchitect. Afgelopen donderdag was de openingsdag van het studiejaar voor mijn tweejarige opleiding Tuin- en Landschapsinrichting aan Hogeschool van Hall Larenstein. Hieronder vertel ik wat meer over die dag. Na vijf jaar dromen, twee jaar twijfelen, en daarna nog wat maanden wachten, was de eerste stap gezet.

Gelukkig was ik niet de enige met dat gevoel van onwennigheid. Veel van mijn nieuwe medestudenten leken het ook te hebben. Omdat het cohort uit deeltijdstudenten bestaat, is de combinatie van werk en studie (naast andere verplichtingen) een andere uitdaging die we delen. En misschien wel de grootste uitdaging, wat mij betreft dan, is het losweken van het zelfbeeld en verwachtingen uit de omgeving. In mijn geval bijvoorbeeld, besloot ik rechten te studeren en werkte daarna als advocaat en bedrijfsjurist. Nu, 12 jaar later, sla ik met mijn nieuwe studie echt een radicaal ander pad in. Ik ben vast niet de enige.

Gooi ik overboord wat ik in die 12 jaar heb geleerd? Ik denk, grotendeels, van wel. Veel van de dingen die ik nu kan, worden bij de studie niet gevraagd. En wat er wel veel gevraagd wordt, kan ik nog niet - met name de technische, creatieve en ontwerpvaardigheden. De komende jaren betekent dit, dat ik een deel van het zelfvertrouwen zal verliezen dat ik had door iets te doen dat ik al kan (of denk te kunnen). Maar dat is ook goed.

De fantasie waarmee dit stuk begon verraadt vooral een misplaatst zelfvertrouwen. Ik besef gelukkig ook wel dat de kans niet heel groot is dat ik ooit een “groot” landschapsarchitect zal zijn. Mijn ambitie is ook niet om herkend te worden, beroemd te zijn of prijzen te winnen. Ik wil gewoon een goede landschapsarchitect worden. Het wordt een lang proces van stap voor stap kijken, luisteren, leren, begrijpen en toepassen. De eerste stap is gezet!

Net iets voor tien uur ‘s ochtends berg ik mijn regenbroek op en loop ik de hal van de Hogeschool binnen. Het voelt vertrouwd omdat ik er al op de open dag was. Maar eenmaal aangekomen bij de ruimte waar de kennismaking was en bij het zien van mijn stuk of 50 medestudenten, werd ik wat zenuwachtiger. Zal de studie voldoen aan mijn verwachtingen? Zal ik voldoen aan de verwachtingen?

Gelukkig maakten de zenuwen snel plaats voor opluchting en werd er gelachen. Dat kwam ook door het aanstekelijke enthousiasme van de docenten, zowel voor de openingsdag zelf als het vakgebied waaraan de nieuwe studenten zich waagden. Na een rondleiding en uitleg over de studie - gevolgd door een snelle lunch - begon het inhoudelijke deel. Heb je ooit al eens echt naar een boom gekeken?

Aan de hand van allerlei kenmerken en indelingen van bomen en tips over kijken en tekenen in perspectief, maakten we een begin met het begrijpen van bomen als onderdeel van de ruimte om ons heen. De regenbroek kon in de tas blijven, want de stortregen werd net op tijd afgewisseld door zon. Met de nieuw aangeschafte tekenset in de hand, werden we onder tijdsdruk geïnstrueerd eerst de contouren, daarna de textuur en vervolgens de schaduw van verschillende bomen te tekenen.

Jaloersmakend was de tekenvaardigheid van sommige medestudenten, waarvan sommigen al een achtergrond in de kunst hebben. Dit is absoluut een voorbeeld van iets dat gevraagd wordt dat ik nog niet kan.

De dag werd afgesloten met een borrel en op een gegeven moment waren we met vijf studenten overgebleven. Het kan aan de zon hebben gelegen, of de opluchting dat de kop eraf was, maar we fantaseerden over allerlei grootse plannen: een band beginnen, een studentenhuis bewonen en een bureau oprichten. Oja, er komt ook nog een studentenvereniging voor deeltijdstudenten Tuin- en Landschapsinrichting. Nu nog een naam. Wat is het Latijnse woord voor laatbloeier?